تغافل یعنی چه ؟

تغافل یعنی چشم پوشی کردن و خود را به ندیدن زدن،یعنی شما متوجه چیزی می‌شوید اما طوری رفتار می‌کنید که انگار متوجه نشده‌اید.
در روایات به اصل تغافل توجه زیادی شده، به طوری که بهترین فرد فردی شناخته شده که کریم است و کرامت دارد و بهترین صفت فرد کریم تغافل است.
خوبی های تغافل
تغافل اول از همه یک وسیله تربیت اتوماتیک برای دیگران است ،شما می‌توانید به جای تربیت تند و تیز از تغافل استفاده کنید و دیگران را متوجه اشتباهشان کنید.
همچنین تغافل باعث می‌شود، که هم در پیشگاه خدا و هم در چشم دیگران عزیزتر بشوید و ارزش خودتان را حفظ کنید.
و مهمتر از همه چیز این است که اگر نکته سنج باشید و به هر چیزی گیر دهید و بد اخلاقی کنید ،باعث می‌شود که دیگران مخصوصاً کودکان شروع به لجبازی با شما کنند و در روی شما بایستند، اما اگر تغافل کنید مورد حمد و ستایش واقع می‌شوید.
عدم تغافل نیز موجب به هم ریختن سلامت روان می‌شود ،کسی که تغافل را در زندگیش نداشته باشد، زندگیش را خراب میکند بیشتر از دیگران خودش را اذیت می‌کند، پس بهتر است از اشتباهاتی که در زندگیتان زیاد تاثیر ندارد خیلی ساده رد شوید.
هرجای جای تغافل‌نیست.
باید بدانیم که اصل تغافل را در کجاها استفاده کنیم. گاهی وقت‌ها می‌شود که افراد تغافل‌های غلطی دارند و به چیزهایی که باید توجه کنند بی‌تفاوت هستند و همین باعث می‌شود که افراد در مسیر اشتباهشان حرکت کنند.
چیزی که توصیه می‌شود این است که زندگیتان را به سه قسمت تقسیم کنید و دو قسمت آن را از هوش و زیرکی‌تان استفاده کنید، اما یک قسمت باقیمانده را از تغافل و چشم پوشی استفاده کنید، چه در ارتباط با همسرتان، چه پدر مادرتان و چه کودکتان، از بین همه این‌ها مهم‌ترینش تغافل در ارتباط با کودکتان است زیرا کودک سن کمی دارد و قطعاً اشتباهات زیادی هم دارد، همچنین کودکان خیلی کم سن و سال متوجه اشتباهشان نمی‌شوند و کارشان را یا بر اساس تقلید و یا اشتباه از تصورشان نسبت به خوب و بد بودن کار انجام می‌دهند.
تغافل نسبت به کودکان
برای کودکان خیلی کوچک درست و غلط کار معنی ندارد و اگر کاری را انجام می‌دهد یا تقلید از و یا به نظرشان کار درستی را انجام می‌دهمد، برای همین در این سن باید از اصل تقافل بیشتر استفاده کنید و در رابطه با انها نباید ،از بایدها و نبایدهای زیاد و تند استفاده کنید، ولی طوری برخورد کنید که کودک متوجه اشتباهش شود.
یکی از راه‌هایی که می‌توانید انجام دهید این است که اگر پدر و مادر شاد و مهربانی هستید ،در هنگام اشتباه کودک فقط کافیست که مهربانی و نشاط خود را قطع کنید . در این زمان کودک متوجه تمایز می‌شود، وقتی می‌بیند که شادی و نشاط مادر و پدرش از بین رفته دیگر کار اشتباهش را تکرار نمی‌کند. البته این عمل به شرط آن است که پدر و مادر در حالت عادی آدم‌های شادی باشند.
همچنین می‌توانید در جا و مکان دیگر با گفتن قصه به کودک بفهمانید که کارش اشتباه بوده است، راه دیگر این است که م برای کودک فضاسازی ذهنی ایجاد کنید تا اورا را متوجه اشتباهش کنید مثلاً به او بگویید که اگر کسی دیگری همچین کاری با تو می‌کرد، تو چه می‌کردی؟ در این زمان کودک از لحاظ عاطفی در آن موقعیت قرار می‌گیرد و متوجه اشتباهش می‌شود.
آخرین راه هم این است که کودک را به صورت عینی متوجه اشتباهش کنید و همچنین در صورت تکرار او را از چیزهای محروم کنید تا دیگر کارش را تکرار نکند.
گاهی اوقات پرداختن به اشتباهات کودک میتواند آن اشتباه را در ذهن او بزرگ کند و زمینه رفتار غلط بیشتری را فراهم آورد ؛ مثلاً اگر کودکی فحش بدی داد ،اینکه سعی کنید به او پرخاش کنید و یا معنی آن را برای کودک توضیح دهید، می‌تواند باعث شود که آن حرف زشت در ذهن کودک بزرگ و ماندگار شود ،برای همین بهتر است که نادیده بگیرید. همچنین در خصوص سوالات جنسی کودک هم باید همین برخورد را کنید گاهی اوقات سوالات جنسی کودک آنی و گذراست برای همین لازم نیست پدر و مادر خودشان را درگیر این موضوع کنند و اطلاعاتی اشتباه به کودک بدهد، که بدتر در ذهن کودک بماند؛ در اینجور مواقع خودتان را درگیر سوال نکنید و در همان جا به ساده‌ترین و سالم‌ترین روش پاسخ کودک را بدهید.