3) مسائل منزل :

یک قسمت پر فشار و محرک ما برای عصبانی شدن، خانه داری و امور منزل است که بسیار دشوار است، اما اکثرا به چشم نمی‌آید. یعنی:

• نظافت آشپزخانه 
• غذا پختن 
• شستن و جابه‌جایی ظروف 
• تمیزکاری و مرتب کردن 
• گردگیری 
• جارو کردن 
• شست‌وشوی لباس‌ها و تا کردن آنها 

وقت و انرژی زیادی از ما مادرها خواهد گرفت و اگر در آنها چالشی ایجاد شود عصبانی می‌شویم.

4) مسائل مالی :

شرایط معیشتی و نوسانات اقتصادی، فشار عصبی و بار احساسی زیادی به ما وارد می‌کند.

5) مسائل زناشویی :

• عدم همکاری پدر : 

دسته‌ای از همسران به علت آموزش‌هایی که دیده‌اند یا مدل و شخصیت خودشان، همکاری می‌کنند و مسئولیت‌ها را زنانه و مردانه نمی‌کنند! در مقابل، بعضی از آقایان هستند که فکر می‌کنند کارها و مسئولیت‌های خانه فقط برای زنان است و نگهداری و فرزندپروری کاملا زنانه است و به مرد ارتباطی ندارد.

حتی ممکن است این مردها در کشوری باشند که در این موارد آموزش هم دیده‌اند، اما عمل نکنند. پس روحیه‌ی همکاری به باور مرد مرتبط است و موضوع خیلی مهم، شرایط کاری پدر است. بعضی از پدرها هم دوست دارند، هم باور دارند که باید همکاری کنند، ولی بخاطر ساعت کاری زیاد و مسئولیت زیاد، در توانشان نیست.

• اختلاف نظرهای تنش‌زا :

مورد دیگر در این حیطه، تنش‌ها و اختلاف نظرهایی است که با همسرمان داریم، یعنی قبل از بچه دار شدن اختلاف نظرهایی داریم که طبیعی است. اما اگر میزان اینها زیاد و متعدد است، بعد از بچه دار شدن، تحت تاثیر آمدن فرزند، این اختلافات بیشتر خواهد شد و اینها هم علتی می‌شود برای عصبانی بودن و خشمگین‌تر شدن مادرها.

• خلا همدلی :

موضوع بعدی این است که مردها چقدر همدلی، درک کردن یا حمایت کردن را بلدند؟ شاید همسری واقعا زمانی برای کمک ندارد. 

اما مدل صحبت و پیامی که به ما می‌دهد و مدل شنیدن آن به ما این احساس را می‌دهد که همسرم متوجه خستگی و مسئولیت زیاد من است و من را درک می‌کند و همدلی دارد. اگر این موارد هم انجام نشود فشار زیادی به مادرها وارد می‌شود.

همسر ما چقدر نیازهای ما را می‌شناسد؟ یعنی یک آقا چقدر می‌داند که خانم او خصوصا زمانی که زایمان کرده است یا نوزادی دارد و یا دو الی سه بچه با فاصله سنی کم دارد، چه نیازهایی دارد ؟

و چقدر به نیازهای عاطفی، روحی و روانی ما توجه می‌کند؟ اگر به آنها واقف نباشد و آنها را نشناسد، این هم می‌تواند موضوعی برای خشمگین شدن و عصبانی بودن ما باشد.

به خودتان حق بدهید :

حالا می‌دانیم کلی علت وجود دارد برای اینکه من و شما وقتی یک دو یا چند فرزند داریم در طی روز عصبانی باشیم، پس با احساس گناه بعد از خشم، مبارزه کنید. گفتگوی درونی مثبت داشته باشید و به خودتان حق بدهید!

گاهی اوقات، شرایطی خاص ما مادرها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ما مادرها طبیعی است که عصبانی شویم. منظور پرخاشگری یا بروز رفتار ناشی از عصبانیت نیست! در مورد حس عصبانیت و خشم یا ناراحت شدن صحبت می‌کنیم. این احساس‌ها طبیعی است و ممکن است یک مادر، فشار چند جانبه‌ای را تحمل کند.

• مقالات مرتبط: مقالات روانشناسی پرخاشگری و لجبازی کودکان | مقالات روانشناسی تربیت کودک 
• خدمات مرتبط: مشاوره بازی درمانی | مشاوره خانواده درمانی | مشاوره روانشناسی تلفنی، آنلاین با چت – 09125005342 – مشاوره خانواده | دوره مدیریت خشم

چگونه مادری آرام و ملایم باشیم که کمتر عصبانی می‌شود؟

     1. آگاهانه رفتار کنید :

اولین مورد این است که به عوامل گفته شده در بالا دقت کرده، آنها را شناسایی کنیم. موضوعاتی که ما را عصبانی می‌کند در کل چند مورد است؟ حتما آنها را لیست کنید، تا آگاه شوید.

     2. مانند تک والد رفتار نکنید! از شوهر خود کمک بخواهید :

قدم دوم این است که با همسرمان در مورد لیستی که تهیه کردیم صحبت کنیم. از او کمک بخواهیم، حتی اگر در گروه آقایانی هست که به هر علتی کمک نمی‌کنند. 

با او هم‌فکری کرده و از او کمک فکری بخواهیم، شاید فکر خوبی به ذهن او برسد یا متوجه بشود چقدر فشار روی ماست، زمانی را خالی کند و سعی کند بیشتر همکاری کند.

• مفهوم تک والد به شخصی اطلاق می‌شود که با یک فرزند یا چند فرزندش زندگی می‌کند، در حالی‌که همسر و شریکی برای زندگی ندارد.