کاهش اضطراب جدایی در کودکان پیش دبستانی تا 5 ساله

اضطراب جدایی بخشی طبیعی از رشد کودک است. در حالی که همه کودکان را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد ولی ممکن است بسیار رایج باشد.

 اضطراب جدایی

اضطراب جدایی مرحله ای طبیعی از رشد عاطفی کودک است و زمانی شروع می‌شود که کودک کم کم تشخیص می‌دهد که افراد و اشیاء زمانی که حضور ندارند، همچنان وجود دارند که این مفهوم را اصل پایداری اشیاء می‌گویند.

اگر از دیدگاه علم تکامل، به اضطراب جدایی نگاه کنیم، اضطراب جدایی یک رفتار منطقی است. 

چون یک کودک بی دفاع، به طور طبیعی از جدا شدن از کسی که از او  مراقبت می کند ناراحت و آشفته می‌شود. 

برای اکثر کودکان این اضطراب در فاصله سنی 10 تا 18 ماهگی به اوج خود می‌رسد و تا سه سالگی و حتی 5 یا 6 سالگی هم می تواند ادامه دار باشد. 

راهکار های کمک به کودک در طول اضطراب جدایی 

1- یک خداحافظی روتین داشته باشید. 

در بیشتر موارد ، اضطراب جدایی زمانی بروز می‌کند که شما کودک را ترک می‌کنید، تا سر کار بروید یا خارج از خانه کاری را انجام دهید. 

هربار که کودک را ترک می‌کنید یک جمله مانند فعلاً خداحافظ عزیزم معمولی را امتحان کنید تا کودک کم کم به آن عادت کند.

خداحافظی یک نقطه محرک واقعی برای اضطراب جدایی است.تمرین خداحافظی می تواند راهی هوشمندانه برای کمک به کودکان برای تمرین  ترک واقعی اضطراب جدایی باشد. 

تشویق والدین به امتحان کردن این کار در خانه قبل از ورود، می‌تواند به بچه‌ها کمک کند تا برنامه‌های روزمره را به خوبی کنترل کنند و اضطراب جدایی را به حداقل برسانند.

به یاد داشته باشید: برای والدین مهم است که همیشه خداحافظی کنند. 

اما برخی از والدین ناراحتی فرزندشان را آزاردهنده می دانند و ممکن است سعی کنند در حالی که حواس کودک پرت شده است، دزدکی دور شوند. 

این یک راه حل بلندمدت برای حل مشکل اضطراب جدایی نیست – وقتی کودک متوجه غیبت والدینش شود، ممکن است بیشتر دچار اضطراب جدایی شده و ناراحت شود.

گفتن چیزی مانند “خداحافظ و به زودی می بینمت” راه بسیار خوبی برای والدین است تا به فرزندان خود اطمینان دهند که بعداً برمی گردند و در این بین کودک می تواند آرامش داشته باشد.

2- زمان ترک کردن کودک را کم کم بیشتر و اضافه کنید.

کودک را برای دوره های 10 الی 15 دقیقه‌ایی پیش کسی که به خوبی او را  می‌شناسد بگذارید.

در مرحله بعد به مرور زمان 15 دقیقه را به تدریج به یک ساعت برسانید، این کار به کودک می‌آموزد و نیز اطمینان می‌دهد که شما همیشه بر می‌گردید.

بهتر است پیش نزدیکان مثل پدر یا مادربرزگ و یا خاله بگذارید که برای کودک آشنا است. 

درست است که به دلیل اضطراب جدایی بازهم اعتراض خواهد کرد اما وقتی چهره‌های آشنایی در اطرافش باشند ممکن است راحت تر با نبود مادر کنار بیاید.

3- زمانی که با کودک در خانه تنها هستید مرتب به خود یادآوری کنید که اضطراب جدایی طبیعی و موقتی است.

کودکتان در حال یادگیری و اعتماد به شما می‌باشد.کودک در حال کسب مهارت هایی برای غلبه بر اضطراب جدایی است،که او را از شما مستقل می‌کند.

هرچند ممکن است از اضطراب جدایی کودکتان خیلی کلافه شده باشید، اما به یاد داشته باشید که اضطراب جدایی نشانه‌ایی از دلبستگی عاطفی و سالم کودکتان به شما است.

فکر کردن به این دلبستگی عاطفی وسالم کودک دلبندتان به شما چقدر لذت بخش است.

4- زمانی که با کودک در خانه تنها هستید بگذارید کودک به اتاق دیگری برود.

البته اگر در آن مدت کوتاه بدون نظارت باشد و خطری برای کودک ایجاد نکند،چند دقیقه صبر کنید و سپس دنبال کودک بروید.

5- کودک را در اطاقش تنها بگذارید.

از اتاق کودک بیرون بروید. شما می‌توانید به کودک بگویید که می‌خواهید از این اتاق بیرون بروید مثلا به آشپرخانه بروید و برگردید. 

با این کار ، کودک یاد می‌گیرد که وقتی شما برای یک یا دو دقیقه بیرون می‌روید همه چیز خوب خواهد بود و اتفاق ناگواری برای او رخ نخواهد داد.

همچنین کودک این اطمینان خاطر را بدست می‌آورد که شما همیشه بر می‌گردید.

6- به جای چند بار ، یک بار بیرون بروید.

توجه کنید اینکه شما چند بار از در خانه یا مهد کودک بیرون بروید و دوباره برگردید که ببینید حال کودک چطور است، کار را برای خود،کودک و پرستار سخت‌تر می‌کیند.

پس سعی کنید یک بار خداحافظی کنید و بروید.