بپذیریم که با هم متفاوت هستیم

سوزنی را به یک آقا بدهید، نخ را هم به او بدهید و بگویید: این را نخ کنید. هم نزدیک و هم متحرک است. خیلی وقت می گذارد و نمی تواند. 

خانم سوزن را به دستش می گیرد، و خیلی سریع می گوید: ایناها، کاری نداشت که، چرا اینقدر تلاش می کنید؟ 

بپذیریم که ما با هم متفاوت هستیم. خانم در خانه، خود را آماده کرده، آراسته کرده، تا همسرش بیاید. موها شینیون، ناخن ها مانیکور، یا نمی دانم روی هر کدام از ناخن ها یک نقاشی کشیده است. 

خیلی جالبه، من نمی دانم رو یک ناخن کوچک، چجوری این نقش ها را ایجاد می کنند؟ روی یک ناخن برج میلاد را کشیده، روی آن یکی سی و سه پل اصفهان، روی دیگری حافظیه شیراز ، روی بعدی غار علی صدر همدان را کشیده است. 

یعنی: اگر خانم دستش را روی صورتش بگذارد، و همسرش از جلویش رد شود، یک ایران گردی می کند. صورت هم که رنگارنگ است. کلی فکر کرده، چکار کنم همسرم که آمد همه را ببیند؟ 

و بالاخره تصمیم گرفت آقا که از در وارد می شود، اینجوری بایستد. خانم: ( دستش را رو صورتش بگذارد) پنج ناخن، سه چهارم صورت و یک سمت مو دیده می شود. آقا که از در وارد خانه می شود، خانم بلافاصله، دست را روی صورت خود می گذارد، آقا نگاه می کند و می گوید: چی شده؟ دندانتان درد می کند؟ 

خانم با یک بغضی می گوید: خیر، آقا می گوید: بیخیال، شام چی داریم؟ چای آماده است؟ داستان چیست؟ واقعا ما مردها نمی خواهیم ببینیم یا نمی توانیم ببینیم؟ 

ما مردها عادت به نزدیک تمرکز کردن نداریم و شما عادت کردید وقتی آقا وارد خانه می شود، می آیید جلو، به بینی همسرتان می چسبید و انتظار دارید همه تغییرات را ببیند.

خانم ناراحت می شود، می گوید: بنده این همه تلاش کردم، خودم را آراسته کردم برای شما، از این به بعد اصلا کاری نمی کنم، از این به بعد اصلا به خودم نمی رسم. 

بنده را باشید که به آرایشگاه رفتم، این همه وقت گذاشتم، رنگ موی خود را عوض کردم، مدلش را تغییر دادم. دوست من، ما نزدیک را خوب نمی بینیم.