سلام مهربان، اختلاف ساختاری بعدی که خانم ها و آقایان با هم دارند، اختلاف در درک زبان بدن و زبان چهره است.
زبان بدن و زبان چهره
زبان بدن و زبان چهره یعنی فرم ها و اشکالی که از اعضای بدن و اجزای چهره به خودشان می گیرند. و هر کدام حاوی یک پیام هستند. فرم هایی که می توانند خودآگاه یا ناخودآگاه باشند.
اگر شما دستتان را به نشانه پیروزی جلوی نفر مقابلتان بگیرید، زبان بدن خودآگاه شما است.
و اگر در حالی که به سخنرانی یک گوینده گوش می دهید، دست شما زیر چانه تون قرار بگیرد، یا انگشت اشاره تان کنار گونه یا کنار شقیقه شما قرار گیرد، زبان بدن ناخودآگاه شما است.
شما در حال انتقال پیام هایی به گوینده هستید، که خود متوجه انتقال پیام نیستید.
وقتی که ما به هم دست می دهیم، ممکن است به اشکال مختلف دست بدهیم.
ممکن است شما به گونه ای دست دهید که فقط نوک انگشت تان، نوک انگشت های طرف مقابل را بگیرد.
ممکن است نصف دستتان را کنار دست او قرار دهید، یا همه دست خود را در دست او فرو ببرید، به گونه ای که دستتان را کج گرفته باشید و پرده ی دست شما در پرده دست او قرار بگیرد و دست او را گرم و صمیمی بالا و پایین کنید.
هر کدام از اینها پیامی دارند.
وقتی نوک انگشت هایش را می گیرید، یعنی: بنده حوصله شما را ندارم. دست دادم، بروید و جلو چشمانم نباشید.
وقتی نیمی از دست را می گیرید، یعنی: تعهدی را نمی پذیرم.
ممکن است بگوید: امشب با هم به رستوران برویم؟ بله، رستوران می رویم. دست بدهید و دست نیمه می دهید، یعنی: به رستوران نمی روید. یعنی: زیر بار قولی که می دهید، نخواهید رفت.
اگر دست خود را کج و عمیق در دست های او بگذارید و دستتان را بالا و پایین کنید، یعنی: می خواهم با شما صمیمی باشم.
اگر دست دوم را کنار او قرار بدهید، یعنی: از این رابطه خرسند هستم. و اگر دست دوم روی دست او قرار گیرد، یعنی: هر چه که بالاتر رود، میزان خوشحالی و صمیمیت شما بیشتر است.
اگر تند تند به او دست دهید و دست را با عجله بالا و پایین کنید، یعنی: پر از استرس، نگرانی اید.
وقتی دست خود را بالا می گیرید، یعنی: بنده می خواهم برتری داشته باشم. حرف، حرف بنده است.
وقتی دست خود را زیر می برید، یعنی: بنده در اختیار شما هستم، یعنی: هر چه شما بگویید.
این ها ناخودآگاه است. خودمان متوجه آن کاری که می کنیم، نمی شویم که به چه صورت داریم دست می دهیم.
بهترا است بدانید خانم ها، بهتر زبان چهره را می فهمند و آقایان بهتر زبان بدن را و اتفاقاتی که از گردن به پایین می افتد، را متوجه می شوند.
خانم ها زبان چهره را بهتر از آقایان متوجه می شوند.
بگذارید نتیجه سه تحقیقی که در آمریکا انجام شده است را برایتان توضیح دهم: حتما شنیده اید که همه می گویند: آقایان هیز هستند.
تحقیقاتی که در آمریکا انجام شد، نشان می دهد که آقایان و خانم ها به یک میزان هیز هستند، به یک میزان به جنس مخالف خود در خیابان و محافل توجه می کنند.
اما، چون خانم ها زبان چهره را بهتر متوجه می شوند، وقتی که در خیابان، در پیاده رو، در حال حرکت هستیم، با یک نگاه به چهره همسرشان متوجه می شوند که حواس او به کسی دیگر است.
در حقیقت آقایان بیشتر لو می روند و خانم ها کمتر لو می روند. چون آقایان خیلی زبان چهره را درک نمی کنند و متوجه نمی شوند.
در تحقیق دیگری که انجام شده است گفتند: اگر خانم وارد یک محیطی شود که 50 نفر آنجا هستند، 5 دقیقه زمان نیاز دارد تا رابطه این 50 نفر را با هم درک کند.
با نگاه به چهره آدم ها در عرض 5 دقیقه متوجه می شوند که: این با آن آدم قهر است، این در نخ فلان آدم است و …
تحقیق جالب دیگری هم انجام شده است، آمدند و از 50 نوزاد که در حال گریه بودند، از هر کدام دو دقیقه فیلم گرفتند: صدای فیلم را قطع کردند و آن چیزی که در فیلم به صورت بارز دیده می شد، فرم بدنی و فرم چهره بچه ها بود.
فیلم گریه 50 نوزاد را روی 50 صفحه نمایش پخش کردند، و از مادران خواستند که اینها را ببینند و یکی یکی توضیح دهند که بچه ها به چه علت گریه می کنند؟
مادران دیدند و گفتند: این بچه زیر پایش کثیف است، این خواب آلود است، این گرسنه است، این شیر می خواهد، این دل درد دارد. و به طور معمول و اغلب چیزهایی که می گفتند: درست بود.
فیلم گریه 50 نوزاد را به 50 پدر نشان دادند، آقایان یکی یکی نکاه می کردند، سری تکان می دادند و سراغ صفحه نمایش بعدی می رفتند، چیزی نمی گفتند. به آن آخر که می رسیدند، می گفتند: خب، معلوم است که چرا این بچه ها گریه می کنند، چون مادرشان را می خواهند.
ما آقایان زبان چهره را درست متوجه نمی شویم و همین باعث شده که در زندگی ها دچار اختلاف شویم و از دست هم دلگیر و دلخور شویم.
اختلاف ساختاری عدم درک زبان بدن و چهره
خب، گفتیم که خانم ها زبان چهره را بهتر از آقایان متوجه می شوند.
اگر خانم شاغل باشد و زودتر از آقا به خانه آید، یا اگر خانم خانه باشد و خانه دار باشد، وقتی که آقا از محل کار به خانه می آید، کافی است که کمی نگران باشد، خانم با یک نگاه متوجه می شود.
چی شده است که نگرانی؟ به بنده بگویید، نگرانم کردید. اگر آقا به خانه بیاید و کمی تب داشته باشد، نیم درجه، خانم متوجه می شود، چی شده است؟ تب داری؟ بگذارید شما را پاشوره کنم، برایتان سوپ بپزم، برایتان آب پرتقال بگیرم، قرص بیاورم، دکتر برویم.
کاغذ بدهم تا وصیت بنویسی، یک وقت از دنیا نروید. قبل از مرگ همه چیز را به نام بنده بکنید و بروید.
ممکن است که آقا دروغ بگوید. خانم با نگاه به چهره آقا متوجه می شود که دارد به او دروغ می گوید.
اما، عکس اینها صادق نیست. اگر ما به خانم نگاه کنیم و نگران باشد، از شدت نگرانی چهره به هم ریخته، دست او آمده روی پیشانی و سر، ولی ما متوجه نگرانی او نمی شویم.
اگر خانم 40 درجه تب کرده باشد، متوجه تب کردن او نمی شویم، اگر دارد به ما دروغ می گوید: متوجه دروغ گفتن او نمی شویم، چون ما به زبان چهره تسلط نداریم.
وقتی که آقا بی حوصله است، خانم یک نگاه به او می کند و از روی چهره اش متوجه می شود. به بچه می گوید: عزیزم: می شود دور و اطراف پدرت را خلوت کنید؟
می شود بروید در اتاق، برای خودتان بازی کنید؟ بروید مامانی هم پیشتان می آید.
وقتی آقا به سکوت و تنهایی نیاز دارد، خانم با یک نگاه متوجه می شود. می گوید: بچه ها سر و صدا نکنید. صدای تلویزیون را کم یا خاموش می کند.
وقتی که در مهمانی حوصله آقا سر رفته و دلش می خواهد زودتر برود، خانم با یک نگاه به چهره او متوجه می شود. و همه چیز را راست و ریست می کند تا زودتر از آن مهمانی برگردند.
اما عکس این صادق نیست. وقتی خانم نیاز به سکوت و تنهایی دارد، وقتی خانم نیاز به توجه دارد، وقتی خانم بی حوصله است، آقا با نگاه به چهره او متوجه اینها نمی شود. این اختلاف ساختاری است.
زندگی شیرین می شود اگر
ناراحت نشوید. به آقا نگویید: چرا شما تا خم به ابرویتان می آید، بنده متوجه می شوم، اما اگر بمیرم شما متوجه نمی شوید؟ چرا متوجه نیازهای بنده نیستید؟ چرا متوجه خواسته های بنده نیستید؟
دوست من: هر کسی برای ماموریت ها و مسئولیت هایی ساخته و طراحی شده است.
شما ساخته شدید که زن باشید، شما ساخته شدید که مرد باشید. نخواهیم مردی زن شود یا زنی مرد.
فقط خانم ها این را بدانند که ، چون ما مردها متوجه نمی شویم، باید به ما بگویید.
بگویید عزیزم الان نیاز به تنهایی دارم، امکان دارد با بچه ها کمی بیرون بروید تا بنده در حال خودم باشم؟
الان به سکوت نیاز دارد، می شود صدای تلویزیون را کم یا خاموش کنید؟
الان نیاز دارم که به بنده توجه کنید. می شود بیاید و کنارم بشینید؟ دستانم را بگیرید، یا دستی در موهایم بکشید؟ یا با بنده حر ف بزنید؟
ما مردها متوجه این نیازها نمی شویم. شما خانم ها با نگاه کردن به چهره، آن را تحلیل می کنید و متوجه می شوید.
پس به جای ناراحتی، خانم ها، با ما مردها حرف بزنید. به ما بگویید: چی می خواهید و آقایان: این را بدانید که خانم ها متوجه زبان چهره شما می شوند.
نگویید: چرا دوباره گیر دادید، من تب ندارم، من مریض نیستم، نیاز به تنهایی ندارم، این را نمی خواهم.
چرا هستید، نیاز دارید، او درک می کند. حاشا نکنید و بپذیرید. اگر این ها را بفهمیم، روز به روز تلخی ها کمتر و شیرینی های زندگی ما بیشتر خواهد شد، روز به روز کدورت ها کمتر و نزدیکی ها بهتر، بیشتر و زندگی ما قشنگ می شود.
