آيا مجبورم ببخشم؟ 

حال كه مي‌دانيد گذشت و بخشش چه چيزهايي نيست و مي‌دانيد چرا اين‌قدر كار سختي است، وقت آن است كه از خود سوال كنيد، آيا مي‌خواهم كه ببخشم؟ 

با گذشت و بخشش مي‌توانيد به خودتان براي بهبود يافتن از آن چه بر شما گذشته، بهره ببريد و اگر آن را امتحان كنيد، شايد از فوايدش غافلگير شويد. 

اما براي گذشت و بخشش لازم است كه بخواهيد اين كار را انجام دهيد. 

گاهي نمي‌خواهيد ببخشيد، چون رنجش ايجاد شده عمق زيادي دارد. چون آن شخص بيش از حد سوء استفاده‌گر بوده يا اين كه وی هيچ پشيماني از خود نشان نداده است. 

تا وقتي كه رنج و خشم خود را مشخص و تمام و كمال، احساس و ابراز و رها نكرده‌ايم براي اين كار از تمرين های گذشت و بخشش و گام های اساسي آن مي‌توانيد استفاده كنيد.

سعي نكنيد كسي را با زور ببخشيد.

در حقيقت گذشت و بخشش بدون طي مراحل گفته شده تنها زخم‌هاي تو را عميق‌تر مي‌كند. چرا كه تنها دليل آسيب ديدن شما اين نيست كه دل تان نخواسته شخص خاطي را ببخشيد. 

دلايل زير بنايي نياز به رسيدگي دارند و وقتی داشتن چنين احساسات منفي عادلانه به نظر مي‌رسد، نمي‌توانيم بهبود پیدا كنيم. 

چه فكر كنيد كه براي بهبود يافتن به بخشش نيازي داريد و یا نه، فرآيند التيام به خودي خود براي شما حياتي است. در مدتي كه سعي در التيام خود داريد، توجه‌تان را به خودتان معطوف كنيد و به چيزهايي كه زندگي كامل‌تر و بهتري را براي شما به ارمغان مي‌آورد.

چهار گام اساسي در گذشت و بخشش دیگران

اگر به این نتيجه رسيديد كه مايل به گذشت و بخشش هستيد، زمان و مكان مناسبي را براي تنها ماندن با افكارتان در نظر بگيريد و سپس براي گذشت و بخشش حتي زماني كه غير ممكن به نظر مي‌رسد، اين چهار گام را برداريد:

اول) به اتفاقي كه باعث خشم شما شده فكر كنيد.

بپذيريد كه اين اتفاق رخ داده و احساس و واكنش خود را قبول كنيد و براي بخشيدن لازم است كه از حقيقت ماجرا و تاثيري كه بر شما گذاشته، آگاه باشيد.

دوم) به رشدي كه بابت اين اتفاق تجربه كرده‌ايد، اذعان كنيد.

اين كه اين اتفاق باعث شد كه آگاهي از خود و نيازها و مرزهایتان بياموزيد و نه تنها شما از اين اتفاق جان سالم به در برده اید، بلكه چه بسا به خاطر آن اتفاق، رشد كرده باشيد.

سوم) حال به فرد مقابل خود فكر كنيد.

به این فکر کنید که او مرتكب اشتباه شده و همه‌ی انسان‌ها مرتكب اشتباه و خطا مي‌شوند و عملي از زاويه ديد محدود و غير منطقي خود انجام داده و همه ما عملي گاهي بر اثر زاويه ديد محدود و ناعادلانه خود انجام مي‌دهيم.

در حالي كه شما در حال آزار ديدن بوده‌ايد، طرف مقابل در صدد رفع يك نياز بوده است. فكر كنيد اين نياز چه چي چيزي بوده است؟ و چرا اين فرد جهت رفع اين نياز از چنين راه آسيب زننده ای استفاده كرده است؟

چهارم) در نهايت در مورد اطلاع دادن يا اطلاع ندادن به فردي كه از او آسيب ديده ايد، تصميم بگيريد.

اگر تصميم داريد كه تصميم خود را مستقيما به او نگوييد پس اين كار را بايد در خلوت خودتان انجام دهيد و با صدايي كه خودتان آن را بشنويد، “بگوييد كه تو را بخشيدم” و به دنبال آن هر توضيحي كه لازم مي‌بينيد، براي خود بيان كنيد.

گذشت و بخشش مهر اختتامي بر آن چه كه بر شما گذشته، مي‌زند و در عین حال شما هنوز به ياد مي‌آوريد كه چه پيش آمده است.اما ديگر به وسيله آن محدود نمي‌شويد.

با كار كردن روي احساسات خود، مي‌توانيد حدود و مرزهاي خود را تعيين كنيد و با رسيدگي به نيازهايتان، در آينده بهتر مي‌توانيد كه از خود مراقبت كنيد. 

گذشت و بخشش ديگران، راهی شگفت‌انگيز براي گرامي داشتن خودتان است. با اين كار، به دنيا نشان مي‌دهيد كه لايق اين هستيد كه شاد باشيد.

يك تمرين علمي و ساده گذشت و بخشش دیگران

يك راه ساده ی ديگر، تمرين نوشتن است. در يك ساعت از روز كه كسي مزاحم شما نيست و در يك مكان ساكت مستقر شويد و با يك قلم و كاغذ به آنجا برويد و برای كسي كه شما را آزرده، نامه‌اي بنويسيد.

افكار و احساسات و خشم و تجربه خود را با نوشتن بيرون بريزيد و به ياد داشته باشيد كه قرار نيست كسي اين نامه را بخواند و اين نامه‌ی محرمانه شما است و فقط شما از محتوای آن اطلاع دارید.

 بعد از انجام اين تمرين، قلم را به دست ديگر خود بدهيد.

نوشتن با دست غير غالب به شما كمك مي‌كند، كه ذهن تحليلي و قضاوتي خود را دور بزنيد و در اين حالت، احتمالا متوجه مي‌شويد كه با صداقت و راستي بيشتري مي‌نويسيد.

قرار است كه تمامي احساسي كه در درون خود حفظ كرده‌ايد به واسطه قلم خود، به جريان و حركت درآوريد و تصور كنيد كه همه‌ی آن خشم و ناراحتي و احساس شما به كاغذ انتقال مي‌يابد. 

حتي اگر فكر مي‌كنيد که هرگز قادر به گذشت و بخشش او نيستيد و يا نمي‌خواهيد او را ببخشيد، انجام اين تمرين به شما كمك مي‌كند تا حدي بر افكار منفي و از هم گسيختگي كه درباره آن ماجرا از آن فرد داريد ،غلبه نماييد. 

وقتي كسي به ما آسيب مي‌زند، طبيعي است كه خشم و غضب و ميل به انتقام خود را در درون خود نگه داريم و درصدد زمان مناسب انتقام باشيم. 

اما وقتي بر خشم خود غلبه نمي‌يابيم، چون داشتن چنين احساسي عادلانه به نظر مي‌آيد، نمي‌توانيم بهبود بيابيم. 

اما چه ببخشيم و چه نه بخشيم، فرايند التيام و بهبود براي شما ضروري است و تا مدتي كه قصد التيام داريد، توجه را به خودتان معطوف كنيد و به چيزهايي كه زندگي بهتر و كامل‌تري براي شما به ارمغان مي‌آورد، توجه كنيد.