اما همین کلمات ساده نقش بسیار مهمی در شکل دهی وجود ما دارند، و در واقع آیینه‌ای در صحبت‌های درون ما هستند. متاسقانه خیلی از ما از قدرت کلمات خودمان، آگاه نیستیم و بدون توجه به عواقب آنها صحبت می‌کنیم. 

اگر مدام از فقر و ناتوانی و بی‌پولی صحبت کنیم این کلمات در ناخودآگاه ما نفوذ پیدا می‌کنند، و در ناخودآگاه ما تاثیر عمیقی می‌گذارند. ناخودآگاه ما نسبت به خوب و بد بی‌طرف است، و هر چیزی را که ما باور کنیم و ابرازش کنیم به واقعیت تبدیل می‌کند. 

بنابراین این کلمات گفتاری ما قدرت خیلی بزرگی دارند و واقعیت آنها، انرژی ما را شکل می‌دهند.

قانون جذب

قانون جذب بر این اصل استوار است که کلمات، جملات را می‌سازند و جمله‌ها، باورها را می‌سازند و باورها، تجربه‌های ما را رقم می‌زند. اگر به کلمات خودمان دقت کنیم، متوجه می‌شویم که چطوری به طرز دقیقی در دنیای اطراف ما ظاهر می‌شوند.

همانطور که جوزف مورفی گفته است؛ همان که می‌کارید، همان را درو خواهید کرد.

اگر کسی مدام از ضعف خودش صحبت کند، آن ضعف بزرگ و برجسته می‌شود. و توجه به بی‌محبتی اطرافیان، آن را بیشتر جذب می‌کند و شما بی‌محبتی بیشتری را جذب و تجربه می‌کنید. 

اگر مدام بگویید که هیچ فردی من را دوست ندارد، همه به من بدی می‌کنند، و یک روز چشمانتان را باز می‌کنید و می‌بینید اطرافتان را پر از افراد بی‌مهر و بداخلاق فرا گرفته است.

کائنات

کائنات ما را قضاوت نمی‌کند. همه ما عمیقا دوست داریم که خوشبخت باشیم، سلامت باشیم، ثروتمند باشیم. همه اینها را دوست داریم، اما وقتی می‌خواهیم صحبت کنیم در کلماتمان می‌گوییم؛ من بدبخت شانس دارم مگه؟! از شانس بد من هر کسی که می‌آید سمت من آدم بدی هست!

کسی که این حرف‌ها را می‌زند، واقعا دوست ندارد خوشبخت باشد؟ دوست ندارد که موفق باشد؟ خیلی دوست دارد، خیلی زیاد. اما نمی‌داند که این کلمات را که به کار می‌برد، مانع خوشبختی‌اش می‌شود. کلمات ما هستند که در ما ایجاد احساسات می‌کنند.

بنابراین، وقتی کلمات و جملات خوب به کار ببریم ناخودآگاه احساسمان نیز خوب می‌شود. ناخودآگاه ما این کلمات و احساسات را آنالیز می‌کند و همان را وارد زندگی می‌کند.

اصلاح کلام

اکثر ما آنچه که هستیم را تجسم می‌کنیم. نه آنچه را که می‌خواهیم. در لحظه ناراحت هستیم و با خود می‌گوییم؛ نمی‌خواهم ناراحت باشم! پس چیزی که هستیم را تجسم کرده‌ایم. به جای آن، باید بگوییم که می‌‌خواهم راحت باشم، می‌خواهم خوشحال باشم، و هرچیزی را که می‌خواهید باشید، همان را باید بگویید!

در زندگی اگر مشکلی دارید، نباید بگویید نمی‌خواهم مشکلی را تحمل کنم. وقتی می‌گویید نمی‌خواهم مشکلی را تحمل کنم در واقع شرایط الان خود را دارید تجسم می‌کنید. شما چه می‌خواهید؟ زندگی بدون مشکل. پس بگویید که من در آرامش هستم، زندگیم سراسر نور و زیبایی است.

شاید با خود بگویید که من کلامم منفی است و هر چه تلاش می‌کنم نمی‌توانم مثبت باشم، چاره چیست؟ چاره‌ی کار سپاسگزاری است.

هر وقت خواستید کلام منفی استفاده کنید، همان لحظه بابت یکی از داشته‌هایتان سپاسگزاری کنید. در لحظه کلام شما مثبت خواهد شد. و شکایت‌ها کمرنگ‌تر خواهد شد.

به طور مثال می‌خواهید بگویید که هیچ فردی مرا دوست ندارد. همان لحظه به یاد بیاورید که چه کسانی هستند که شما را دوست دارند. مثلا پدرتان، بگویید خدایا شکرت که پدرم انسان خوبی است و من را خیلی دوست دارد. 

این‌طوری به خودتان یادآوری می‌کنید که همه هم انقدرها بد نیستند و افراد خوب هم در زندگی شما وجود دارد. بنابراین، توجه به کلمات و احساسات خوب در طول روز ضروری است. شوخی در مورد جنبه‌های منفی می تواند اثرات ناخواسته‌ای در ضمیر ناخودآگاه شما بگذارد.